Το κακό στη γη δε θα σταματήσει. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Στα παραμυθια και στις ταινίες το καλό παντα νικά το κακό. Μακάρι να συνέβαινε κατι τέτοιο και στην καθημερινότητα μας.
Βλεπω το φθόνο να φθείρει την καλοσύνη, τη ζήλια να ξεθωριάζει την αγαπη και ο μόχθος και κόπος κάποιων να δίνει σε άλλους τροφή. Και εδω καπου, δημιουργείται το δίλημμα: "εγω σε ποια κατηγορια ανήκω; "
Επαναπροσδιορισμός. Προσωπικότητας.
Γινεται;